سالگرد شهادت استاد شهید، آیت اللّه مرتضی مطهری، فرصتی بود که نگاهی دوباره به شخصیت خانوادگی آن شهید بزرگوار داشته باشیم. بخشی از این تحلیل را در شماره پیش آوردیم. آنچه می خوانید بخش پایانی این نوشته است که امیدواریم بتواند درسهای ارزنده ای را پیش راه بگذارد.

* آیینه اخلاص و تلاش

همسر آن وارسته در خون خفته گفته است: مطهری معنویتی از خود باقی گذاشت و رفت و عجیب، تیزبین و دوراندیش بود و آنچه ما در آیینه نمی دیدیم او در خشت خام می دید. تقوای شگفتی داشت. در مدت بیست و شش سالی که با ایشان زندگی کردم، در تمام طول شبانه روز، نیم ساعت بی وضو نبود. همیشه تأکید می نمود: با وضو باشید. مناجاتهای شب و نمازهای شب ایشان حالت ویژه ای داشت. سروش نیمه شبان مطهری هنگام نماز شب این بود: نخوابید، شیطان خوشحال می شود.(1) رهبر انقلاب، طی خاطراتی فرموده اند: «مرحوم مطهری یک مرد اهل عبادت، تسویه، تزکیه اخلاق و روح بود ... این مرد نیمه شب تهجد با آه و ناله داشت، نماز شب می خواند و گریه می کرد، به طوری که صدای گریه و مناجات او افراد را از خواب بیدار می کرد ... هر شب قبل از خواب حتما قرآن می خوانده است ... اتاق ایشان وضعیت خاصی داشت ... یک اللّه بود که با نئون سبز با این شب نماها نوشته شده بود و فقط در شب جلوه داشت و مشخص می کرد که استاد همان نیمه شبها که مشغول ذکر خدا هستند و ذهنشان هم به یاد خداست می خواهند که از همه حواس خود نیز استفاده کنند ...»(2)

پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در ماه صفر سال یازدهم هجری، ندای حق را لبیک گفت و در میان امّت، دو چیز ارزشمند؛ یعنی قرآن و اهل بیت را به یادگار نهاد.

چراغ امامت و ولایت تا سال 260 هجری فروزان و روشن بود، و پیشوایان معصوم در شرایط مختلف به دفاع از عقیده و شریعت و در مواردی به تبیین آن دو، برای پیروان خود می پرداختند، ولی پس از آن که آفتاب ولایت در پس ابرهای غیبت نهان گشت، این وظیفه خطیر و سنگین بر عهده علما و دانشمندان نهاده شد که با آگاهی کامل به دفاع از دین بپردازند و خود پیامبر گرامی در حدیثی، از این گروه مدافع یاد کرده و می فرماید:

«یَحملُ هذا الدّین فی کلِ قرنٍ عدول یَنفون عنه تأویلَ المبطلین و تحریفَ الغالین و انتحالَ الجاهلین کما ینفی الکیرُ خبثَ الحدید» ⁽¹⁾.

«(تبلیغ و دفاع) از این دین را در هر برهه ای از زمان، گروهی به دوش می کشند و از چهره دین، تأویل باطل گرایان، و تحریف غالیان، و نحله سازی جاهلان را می زدایند، همچنان که کوره آهنگری ناخالصی های آهن را از آن جدا می سازد».

تدبیر پیامبر گرامی صلی الله علیه و آله با تقدیر الهی هماهنگ بود و از آغاز غیبت حجت کبری تا به امروز در هر عصر و زمانی، عالمان وارسته در عرصه های مختلف پدیدار شده اند و کمر همّت به میان بسته و با تمام قوا به تبیین دین و دفاع از آن پرداخته اند که ما به عنوان نمونه از برخی یاد

 (صفحه 8)

 می کنیم:

فضل به شاذان، فقیه و متکلّم قرن سوم، که در 260ه درگذشته است، در عرصه هدایت مردم از پای ننشست تا آنجا که امام حسن عسگری علیه السلام زبان به ستایش او گشود و هنگامی که یکی از آثار علمی او را مشاهده فرمود، چنین گفت: «أغبط أهل خراسان بمکان فضل بن شاذان و کونه بین أظهرهم⁽²⁾ »: «خوشا به حال مردم خراسان که دانشمندی چون فضل بن شاذان در میان آنهاست».

همسر شهید مطهری گفت: توصیه همیشگی استاد شهید به خانواده و دوستان قرائت روزانه قرآن، نماز اول وقت و محاسبه شبانه روزی اعمال بود. 

  
حاجیه خانم روحانی همسر استاد شهید مرتضی مطهری در دیدار مشاور رئیس سازمان و مدیر دفتر امور زنان رسانه ملی با وی با اشاره به جایگاه و نقش صدا و سیما در معرفی علما و اندیشمندان به جامعه از توجه رسانه ملی به آثار و مبانی فکری استاد شهید مرتضی مطهری تشکر کرد. 
  
وی با اشاره به ابعاد مختلف شخصیت دینی و علمی استاد شهید مطهری و ویژگی های منحصر به فرد آثار وی، بر توجه بیش از پیش به اندیشه های این عالم فرهیخته و معرفی دقیق آنها به جویندگان علم و دانش در جامعه تأکید کرد. 
  
همسر استاد شهید مطهری در این نشست با بیان خاطراتی از زندگی مشترک 26 ساله خود با آن شهید بزرگوار، توجه به معنویات، وضو و ذکر دائم و توجه خاص به همسر و فرزندان را از ویژگی های برجسته وی برشمرد و افزود: توصیه همیشگی استاد شهید به خانواده و دوستان قرائت روزانه قرآن، نماز اول وقت و محاسبه شبانه روزی اعمال بود. 
  
در این نشست که جمعی از بانوان کارمند صدا و سیما نیز حضور داشتند، یکی از فرزندان استاد شهید به جامعیت علمی و فرهنگی آن عالم فرزانه اشاره کرد و گفت: فراتر از همه ویژگی های استاد «سرباز» بودن آن معلم شهید برای اسلام برجسته تر از سایر ویژگی های او است. 
  
مشاور رئیس سازمان و مدیر امور بانوان صدا و سیما نیز در این دیدار با تشکر از همسر شهید مرتضی مطهری و ارائه گزارشی کوتاه از اقدامات رسانه ملی در ارتباط با آثار و افکار این شهید گرانقدر در قالب های گوناگون برنامه سازی دیدار با خانواده ی این عالم برجسته جهان اسلام و آشنایی با شیوه های زندگی معنوی آن شهید را درس آموز دانست و از همسر شهید مطهری به خاطر میزبانی اینگونه جلسات تشکر کرد.

منبع : http://mortezamotahari.com

 گریه های نیمه شب و احترام عجیب به پدر

ایشان هر شب تا چند صفحه قرآن نمی خواند، نمی خوابید. یک شب که منزل ما بودند، نیمه های شب صدای گریه آقا مرتضی همه خانواده را بیدار کرد، هیچ کس نمی دانست کیست که گریه می کند، به آنها گفتم: «صدای آقای مطهری است که نیمه شب نماز می خواند.» با اینکه رتبه علمی ایشان بالا تر از پدرشان بود در مقابل پدر خیلی متواضع و فروتن بودند و همیشه می گفتند: « اولین کسی که مرا به مسائل معنوی و حال و عبادت هدایت کرده، پدرم بوده و مدام مرا به خواندن قرآن تشویق کرده است.

 تحولات روحی

تا آنجا که من از تحولات روحی خودم به یاد دارم، از سن سیزده سالگی این دغدغه در من پیدا شد و حساسیت عجیبی نسبت به مسائل مربوط به خود پیدا کرده بودم. پرسشها- البته متناسب با سطح فکری آن دوره- یکی پس از دیگری بر اندیشه ام هجوم می آوردند. در سالهای اول مهاجرت به قم، چنان در این اندیشه ها غرق بودم که شدیداً میل به تنهایی در من پدید آمده بود. حجره فوقانی {مدرسه} عالی را به نیم حجره ای دخمه مانند تبدیل کردم که تنها با اندیشه های خودم به سر ببرم. {در همان ایام}گمشده خود را شخصیتی دیگر یافتم فکرکردم که روح تشنه ام از چشمه زلال این شخصیت سیراب خواهد شد. درس اخلاقی که به وسیله شخصیت محبوبم در هر پنجشنبه و جمعه گفته می شد و در حقیقت درس معارف و سیر و سلوک بود، نه اخلاق به مفهوم خشک علمی، مرا سرمست می کرد. بدون هیچ اغراق و مبالغه ای این درس مرا آنچنان به وجد می آورد که تا دوشنبه و سه شنبه هفته بعد، خودم را شدیداً تحت تأثیر آن می یافتم. بخش مهم شخصیت من در آن درس و سپس در درسهای دیگر که طی دوازه سال از استاد «الهی» فرا گرفتم، انعقاد یافت و همواره خود را مدیون او دانسته و می دانم. راستی که او روح قدس الهی بود…

تذکر: این مقاله برای جلوگیری از خستگی کاربر به دو بخش تقسیم شده که بخش اول آن پیش روی شماست و لینک بخش دوم در انتهای صفحه ارائه گردیده است. 

پشت در مکتب خانه

شهید مطهری از سن 5 سالگی اشتیاق و علاقه خود را به مکتبخانه و درس نشان می داد، به طوری که در یک شب مهتابی که نور ماه حیاط را روشن کرده بود، او به خیال اینکه صبح شده است،  دفتر و کتابش را برداشته،  به سوی مکتبخانه روان شد و هنگامیکه با در بستة مکتبخانه مواجه گردید، همانجا به خواب رفت، صبح فردا پدر و مادر متوجه شدند که مرتضی در خانه نیست، با نگرانی در کوی و برزن به دنبالش گشتند، و سرانجام او را در پشت مکتبخانه در حالیکه آرام خوابیده بود، یافتند.

 اولین منبر

استاد حدود 13 ساله بود و تازه دوره طلبگی را شروع کرده بود، و خیلی هم به منبر علاقه داشت اما چیزی بلد نبود، که بر منبر بخواند، دایی ما، مرحوم حاج شیخ علی، متنی برای او نوشتند، تا حفظ کند، و در منبر بخواند، روضه، داستان ام سلمه بود که پیامبر اکرم (ص( شیشه ای را به او سپردند و فرمودند:«هر وقت دیدی که خاک این شیشه به خون تبدیل شده بود، بدان که حسین مرا شهید کرده اند، مرتضی بر روی منبر رفت تا متنی را که حفظ کرده بود، به روضه که رسید فراموش کرد که حضرت رسول (ص) به ام سلمه چه داده بودند، دایی که پای منبر نشسته بود، گریه می کرد و به پیشانی خود می زد و می گفت:«آخ شیشه! آخ شیشه» علیرغم تمامی تلاش  دایی، آقا مرتضی یادش نیامد که حضرت (ص) چه چیزی به ام سلمه دادند و از منبر پایین آمد، این اولین منبر او بود.

 استاد با دانشیار

سال 1346 پرفسور رضا (1) از هر دانشمند یک مقاله در رشته خودش خواست، استاد نیز در رشته الهیات مقاله ای نوشت و به ایشان دادند، مدتی بعد مقاله استاد به عنوان بهترین مطلب اعلام شد، در همان زمان،  جلسه استادان دانشگاه تهران برگزار شد، مجری نام استاد را «آقای مطهری» دانشیار، صدا زد، ناگهان پرفسور دستانش را با تعجب بر هم زد و گفت:«دانشیار، ایشان دانشیارند؟» ایشان استاد همه مایند، چرا دانشیار؟ بعد از پایان جلسه استاد به ایشان گفتند:«از آنجا که من برای قیام 15 خرداد سال 1342 منبر رفتم، رژیم مرا تحت نظر دارد، و اجازه ارتقاء از مرحله دانشیاری به استادی را نمی دهد، پس از این ماجرا پرفسور دستور داد، نامه ای جهت ارتقاء از مرحله دانشیاری به استادی جهت ارتقاء مقام ایشان تایپ کنند، پس اعلام نمود، «ایشان 15 سال است که درس استادی می دهند، اما حقوق معلمی می گیرند، کسانیکه نسبت به این مسأله معترفند با امضای این نامه صحت آن را تأیید کنند، با اعلام این مطلب حتی مخالفان استاد نیز آن نامه را امضاء نمودند، این نامه باعث شد که استاد چهار ماه بعد به مقام پایه دوم دانشیاری برسد. 1- رییس دانشگاه

مقدمه:

نام بلند آوازه شهید مطهری،همواره یادآور فیلسوفی برجسته،متکلمی زبردست،خطیبی توانمند و نویسنده ای تواناست.کم نیستند کسانی که شاید حتّی این اندازه هم ندانند که استاد شهید به موازات پژوهش های عقلی و به ویژه فلسفی خود تا چه اندازه به علوم نقلی،به ویژه قرآن و تفسیر دل بستگی و اشتیاق داشتند.آنگونه که خود در چندین نوبت تصریح فرموده اند.پس از یکی دو سال که از هجرت ایشان از قم به تهران در سال 1331 شمسی می گذشت،در جلسات منظم هفتگی به تفسیر قرآن پرداختند(1)و اگر چه با هزاران افسوس،سالیان درازی بخش های عمده ای از این جلسات بر روی نوار ضبط نمی شد،و از زمانی که شروع به ضبط کردن نوارهای این جلسات نمودند،ظاهرا این کار چندان منظّم و مرتّب انجام نمی شد و یا به دلایلی دیگر بخش هایی از این نوارها موجود نیست و افتادگی هایی به چشم می خورد(2)بگذریم از پاره ای نوارهای ضبط شده ای که به وسیله ساواک رژیم شاه به یغما رفت،نظیر نوارهای جلسات تفسیر مسجد الجواد در فاصله سال های 49 تا 51، یعنی پس از تعطیلی حسینیه ارشاد که استاد پایگاه فرهنگی خویش را مسجد مذکور قرار داده بود.(3)ولی با این همه،حدود صد و پنجاه ساعت نوارهای تفسیری استاد موجود است که تاکنون تعداد کمی از آنها انتشار یافته است.(4)و یقینا با انتشار مجموعه کامل این مباحث تفسیری،بعد دیگری از شخصیت ذو ابعاد آن شهید سعید،یعنی بعد قرآنی و تفسیری آن جان پاک و مطهر،برای جامعه اسلامی مکشوف خواهد شد.

کلید واژه: انس با قرآن،حلاوت با قرآن،قرآن شناسی و قرآن فهمی

در نگاه نخست، از حرکات و سکناتش آرامش می بارید و چشمان نافذش در پشت عینک، هر مخاطبی را به تفکر در کائنات فرا می خواند؛ مطهری، مردی بود که ارتباطش با خالق هستی، او را از ارتباط با خلق جدا کرد و حوادث و رخدادهای روز، تحت الشعاع تهجد و مناجات شبانه اش، قرار می گرفت؛ چنان جذبه عالم معنا، وی را در خود غرق می کرد که گاهی جلسات مهم نظام نو پای اسلامی - چون جلسه شورای انقلاب - را به مقصد خانه ترک می کرد تا شادابی در سحر و مناجات خوانی را از دست ندهد.

مطهری، مردی است که هر کس تصویر او را در قاب نگاهش جای دهد، چیزی جز این کلمات را بر زبان نمی راند؛ مطهری مرد ملکوت است؛ نه مرد جامعه و موضع گیری.

شاید برای کسی که خود را در مدار جاذبه این روحانی عارف قرار نداده و گاهی وی را به همراه دکتر حسابی و علامه جعفری ساعت ها در حال رصد ستارگان آسمان، با تلسکوپ کوچک این دانشمند ایرانی نظاره کرده، وی را مردی یافته که خداوند او را برای آسمان ها آفریده است و چنین روحی آسمانی، توان رصد کردن رخدادهای زمین و تولد و مرگ تمدن ها را ندارد و او تنها، مرد سجاده و ذکر و مرد انزوا و عزلت است؛ فردی است که در محیط خانه، جز کتاب خانه ای که سجاده ای در وسط آن پهن است و در شهر، مسیری جز خانه تا دانشگاه و در دانشکده، جز کلاس و تخته سیاه را نمی شناسد.

پرسش:

لطفاً درباره کیفیت زندگی شهید مطهری از نظر مادی و معیشتی توضیح دهید.

پاسخ:

پاسخ  از آقای حداد عادل: درآمد ایشان از حقوق معلمی دانشگاه بود. من نشنیدم که زندگی شان را از طریق وجوهات و... بگذرانند. اگر هم می گذراندند، البته عیبی نداشت، ولی چون معلم دانشگاه بودند، زندگیشان بیشتر از آن طریق تأمین می شد و مقداری هم از حق تألیف کتاب هایشان. ولی مثلاً یک اشتغال مادی یا سرمایه گذاری در کار اقتصادی نداشتند. زندگی شان هم خیلی عرض و طول نداشت و برای رفت و آمد از یک ماشین خیلی قدیمی استفاده می کردند که قیمت زیادی نداشت. حتی مثلاً (این را من تا حالا نگفته ام) وقتی می خواستند برای معالجه به اروپا بروند آن هم به توصیه و خواهش امثال ما و پیگیری بنده که اصرار داشتم آقا شما بروید برای معالجه، چون مدتی بود که می گفتند سرم گیج می رود و نمی توانم فکر کنم. از بس که فشار فکری و کاری به خودشان وارد کرده بودند ایشان حتی برای این سفر، واقعاً استطاعت نداشتند و قرض کردند و رفتند. حالا اینطور نبود که خیلی به خود و زن و بچه اش سخت بگیرد، ولی زندگی اشرافی، تجملی و خارج از زی روحانیت هم نداشتند. یادم هست وقتی که ایشان دختر اولشان را عروس کرده بودند و عده ای را از دوستان خودشان دعوت کرده بودند، در همان حیاط کوچک منزلشان که شاید صد متر مربع مساحت داشت. تعدادی صندلی دور حیاط چیده بودند. بنده هم رفتم، بعضی از روحانیون، استادهای دانشکده الهیات و تعدادی از اقوام هم بودند، همین. خلاصه زندگی شان، زندگی اشرافی نبود.[1]

[1] منبع: مجله اندیشه صادق، شماره 6و7

متن حاضر که حاصل گشت و گذاری در اسناد به جای مانده از ساواک می باشد،به مناسبت 12 اردیبهشت سالروز شهادت استاد شهید مرتضی مطهری تهیه شده است.از آنجا که اسناد مورد نظر که در آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی نگهداری می شود تاکنون به چاپ نرسیده، در پاورقی ها فقط به ذکر شماره و تاریخ گزارش ها بسنده شده و تصویر چند گزارش از آنها به عنوان نمونه ضمیمه گردیده است.

تاکنون کتب و مقالات متعددی پیرامون شخصیت برجسته استاد شهید مرتضی مطهری به نگارش درآمده است که هرکدام امتیاز ویژگی خاص خود را دارد.در این مقاله،برای پرهیز از تکرار آنچه گفته و نوشته شده،بر آن شدیم تا از زاویه اسناد و مدارک بجای مانده از ساواک رژیم شاه،نگاهی دیگر به شخصیت و سوابق فکری و مبارزاتی آن حکیم فرزانه بیندازیم و به بیانی روشن تر،دیدگاه رژیم گذشته و دستگاه اطلاعتی آن را پیرامون شخصیت این متفکر بزرگ اسلامی مطالعه نماییم.

شهیدی که امام درباره او فرمود: همه آثارش قابل استفاده است. آنچه درپی می آید مقاله منتشر نشده ای از مرحوم حجت الاسلام مروی درباره شهید مطهری(ره) است.

بنا به اطلاعی که شورای نظارت بر نشر آثار استاد شهید مطهری(ره) داده قرار است این مطلب در کتاب: مطهری که بود؟ بزودی به زیور طبع آراسته شود اینک مطلب را باهم از نظر می گذرانیم:

درباره شهید بزرگوار مرحوم علامه شهید مطهری اعلی الله مقامه الشریف، هم صحبت زیادشده و هم مقاله زیاد نوشته شده است. بخصوص شاگردان مبرز این بزرگوار خطوط سیمای معنوی و علمی این شهید را برای همه ما روشن کرده اند. من واقعا خودم را لایق نمی دانم که در جلسه سالگرد شهادت این بزرگوار سخن بگویم. اما اکنون که قرار شده است چند جمله دراین جلسه صحبت کنم، ناگزیر آن شهید بزرگوار را به گونه ای که خود به عنوان طلبه ای کوچک شناخته ام به صورت خیلی فشرده معرفی می کنم.

 استعداد ذاتی شهید مطهری

اولین خصیصه شهیدمطهری برخورداری از یک استعداد ذاتی فوق العاده بود و هرکسی به این مقام و این علم و آگاهی و معرفت نمی رسد.

گوهر پاک بباید که شود قابل فیض

ورنه هر سنگ و گلی لؤلؤ و مرجان نشود

آری آن استعداد ذاتی که خدا به شهید مطهری داد، در هرکسی، جز در اقل قلیلی از مردم، پیدا نمی شود و شهید عظیم الشأن مطهری دارای این استعداد و لیاقت ذاتی بود.

« رِجَالٌ یُحِبّونَ اَنْ یَتَطهّرُوا وَ اللهُ یُحِبُ المطهّرین»

شکوه و جلال تاریخ بشریت به زیبایی و جمال انسانهای زیبا آفرین است. آنان که به تعبیر کلام وحی به پاکی و زیبایی عشق می ورزند و به سبب پاکی و طهارتشان محبوب حقند. 
مردانی که چون خورشید از پس توده های ابر تیره و تار رخ می گشایند، و به زندگی دیگران نوید امید می دهند. 
آنان که در مسیر حیات خویش پرده های جهل و خرافه، کفر و نفاق، سلطه و استکبار را کنار می زنند و پیوسته با گامهای سترگ و استوار خویش، راه دشوار و پر سنگلاخ مسیر تکامل را هموار می کنند و با پشتوانه علم و ایمان گردنه ها و پیچ و خم های نفس گیر زندگی را در می نوردند، تا پرچم کرامت و عزت انسانی را برفراز قله های مرتفع تاریخ به اهتزار در آورند. و به حق، مطهری قافله سالاری در این مسیر بود. 
بزرگ مردی از نژاد پاکان، و نادره ای از تبار نیکان، که در عصر ما بر افق تابناک تاریخ تشیع علوی درخشیدن آغاز کرد و در بحران گسترش انحراف و مقابله با اندیشه سالم در انسان، و هیاهوی شیاطین برای افول ایمان، با صلابت در گفتار و خلوص در کردار، اعتدال در اندیشه و پندار حرکت اندیشمندانه خویش را در جهت مخالف 
.......................................................................................... ص 42 ..........................................................................................

حرکت جامعه و تاریخ آغاز کرد و مبارزه با جبهه شرک و الحاد، نفاق و تردید، جمود و تحجر، جهل و تعصب را، با عزمی راسخ و حرکتی قاطع شروع نمود.

پرسش:

خواهشمندم در مورد سیره عملی استاد شهید مرتضی مطهری برایم مطلب ارسال نمایید؟

پاسخ:

مطهری از آن هنگامیکه شروع به تحصیل نمود با آن استعداد و عشق و علاقه فراوان به فراگیری علوم دینی بر این بوده است که معارف دینی را فرا گرفته و بدیگران نیز بیاموزد، مصداق بارز همان حدیث شریف نبوی که «خیرکم من تعلم القرآن و علمه [1] » ایشان نخستین هجرت خود را در سن 12 سالگی به حوزه علمیه مشهد مقدس آغاز و با جدیت و نظم به تحصیل علوم اسلامی می پردازد.

تا آنجا که از خود استاد شهید چنین نقل شده است: «تا آنجا که من از تحولات روحی خود به یاد دارم از سن 12 سالگی این دغدغه در من پیدا شد و حساسیت عجیبی نسبت به مسائل مربوط به خدا پیدا کرده ام. پرسشها البته متناسب با سطح افکار آن دوره یکی پس از دیگری بر اندیشه ام هجوم می آورد».

 این دوره مصادف با روی کار آمدن رضا خان و سرکوبی و تضعیف فرهنگ اسلام و مبارزه جدی با روحانیت حتی ممنوع ساختن عزاداری حضرت سید الشهداء (ع) بوده است .

 از خود استاد شهید چنین نقل شده است:

«من بچه بودم، در حدود سالهای 1314 و 1315 در خراسان زندگی می کردم، در تمام خراسان دو یا سه معمم بیشتر پیدا نمی شد. پیرمردهای هشتاد ساله و ملاهای شصت و هفتاد ساله، مجتهد و مدرس های مکلا «کلاهی» شده بودند، و در مدرسه بسته بود و هیچ کس باور نمی کرد که دین و مذهب دوباره زنده شود.»

هجرت به قم:

هجرت دیگر ایشان به شهر مقدس قم بوده که در سال 1316 صورت گرفته است، در آن سالها که شهید مطهری بسیار جوان حتی دروس مقدماتی حوزه را هم به پایان نبرده بود، اما در اندیشه های بلند و عمیق غرق بوده است. بطوریکه این افکار بنیادی در مورد جهان بینی و خدا شناسی او را به خود مشغول داشته که همه افعال و اندیشه های دیگرش را تحت الشعاع قرار داده است.

طلیعه سخن

مردان بزرگ در طول تاریخ با گام های استوار خود مسیر تکامل را هموار ساختند، از گردنه های هول انگیز و خطرناک آن بالا رفتند و پرچم کرامت و عزت انسانی را بر فراز قله های ایمان و دانش به اهتزاز در آوردند.

در این میان عالمان و دانشمندان اسلام که وارثان حقیقی انبیاء و اوصیاء الهی و ادامه دهندگان راه آن مردان الهی اند، جایگاه ویژه ای دارند. آنان شبانه روز به سازندگی خود و جامعه پرداخته و همانند مشعلی فروزان فراروی انسانیت را روشن نموده اند.

آشنایی با شیوه های زندگی این رادمردان الهی، انسان را در پیمودن راه کمال و فضیلت علاقمند و مصمم می سازد و پویندگان طریق انسانیت را همتی بلند بخشیده و راه سلوک خالصانه را برای آنان به ارمغان می آورد.

استاد مطهری رحمه الله از معدود عالمانی است که علم و حکمت و عرفان را به هم آمیخته و از وجود خویش چهره ای نورانی و تابناک برای جامعه ظلمت زده زمان خود ساخت. شناخت ابعاد شخصیت این شهید آگاه و مرد اندیشه و عمل برای خاطراتی از زندگی استاد مطهری رحمه الله

غم فراق و فقدان آموزگار فرهیخته انقلاب، روشنفکر متعهد، استاد شهید مطهری 27 ساله شد. استاد شهید مرتضی مطهری از برجسته ترین و عالی ترین نخبه های فکری حوزه علمیه قم و نهضت اسلامی ایران بود. او فردی مورد اعتماد امام راحل و از تئوریسین های تراز اول انقلاب اسلامی بود که متأسفانه در اولین بهار انقلاب از بوستان پرطراوت انقلاب چیده شد. درحالی که انقلاب اسلامی در 22 بهمن 1357 به پیروزی رسید استاد مطهری در 12 اردیبهشت 1358 مظلومانه به شهادت رسید. بدین ترتیب استاد در کمتر از سه ماه در دوران حیات نظام مقدس اسلامی حضور داشتند در طول این مدت علاوه بر فعالیت های گسترده ای که به انجام می رساندند تعدادی مقاله و سخنرانی درباره انقلاب اسلامی و موضوعات اساسی پیرامون آن عرضه کردند. پس اردیبهشت ماه هر سال، همه اهل فرهنگ و دین و قلم و بیان را یادآور مردی می سازد که حضورش برکت بود، و قلمش انعکاس دانایی و بیانش فریاد آگاهی و شاید بتوان همه حیات او را در دو ساحت آموختن و آموزاندن خلاصه کرد از این رو بهتر که او را شهید عرصه علم و معرفت و تفکر و اندیشه و آگاهی و دانایی نامید. در اردیبهشت 58 صاحب فضیلتی را از دست دادیم که امیر عارف جماران او را فرزند عزیز و حاصل عمر خویش توصیف کردند که پشتوانه ای برای حوزه های دینی و علمی و خدمتگزاری سودمند برای ملت و کشور بود. استادی که دعوت و ارشاد و مبارزه با تحریف ها و بدعت ها را اولین مسئولیتی می دانست که در دوره خاتمیت پیامبران به عالمان، انتقال یافته و خود نیز سنگربانی متعهد برای این جایگاه بود. دیروز شیوه دشمن در برخورد با رهبران و مغزهای متفکر انقلاب اسلامی، از میان برداشتن شخص او بود و امروز شیوه دشمن در برخورد با مغزهای متفکر انقلاب اسلامی از میان بردن یاد و نام و خاطره آنهاست. دشمن باید بگوید و بنویسد که: «آن قدر از مطهری سخن به میان آمده که او نیز همچون دین، دولتی شده است».