جنبش اشغال وال استریت،خیایانی که جرج واشنگتن اولین رییس جمهور آمریکا در یکی از عمارت های آن قسم یاد کرده است و ساختمان بزرگ ترین بورس جهان را در خود جا داده به وقوع پیوسته است.والاستریت یعنی « خیابان دیوار»؛ اسمش را از وجود دیوار شرقی که در مرز شمالی اقامتگاه نیوآمستردام واقع شده گرفته اند. دیواری که برای محافظت از تهاجم نظامیان انگلیسی و بومیان آمریکایی ساخته شدهاست. آدم هایی که در وال استریت و پارک «زوکوچی» چادر زده اند، روی کارتون های بسته بندی،اغلب با رنگ سیاه،نوشته اند: « ما 99 درصد هستیم. »
معترضان به نظام سرمایه داری حاکم بر جهان غرب و به ویژه ایالات متحده آمریکا حرکت شان از 17 سپتامبر شروع شده است؛ درست شنبه 25 شهریور ماه که جهان غرب در تعطیلات آخر هفته بود.
عده ای معتقد هستند که شکل اعتراض آنها از تظاهرات مردمی در مصر و اسپانیا که اولی در اعتراض به شرایط حکومت و دومی در اعتراض به برنامه های دولت برای افزایش مالیات بود،اثر گرفته است. علتش هم می تواند به اجرای « طرح نجات بانک ها» و بحران « مسکن» مربوط باشد چرا که در پی بحران مسکن در ایالات متحده بعد از این که عده زیادی از خریداران مسکن نتوانستند اقساط وام های خود را پرداخت کنند و قیمت مسکن به دلیل افزایش مصادره و حراج خانه ها سقوط کرد،تعداد زیادی از بانک های کوچک و در پی آن بانک های بزرگ آمریکا رو به ورشکستگی رفتند که باعث شد دولت در عین نارضایتی بخش هایی از مردم، بخشی از بودجه خود را که از مالیات مردمی تامین می شد، به عنوان وام بلا عوض به بانک ها بپردازد.
برخی هم البته فکر می کنند اعدام « تروی دیویس» سیاه پوستی که متهم به قتل یک مامور پلیس بود جرقه این بست نشینی را زده است. بخشی از مردم ایالات متحده معتقد بودند که اعدام این سیاه پوست 42 ساله،خلاف قانون است و شواهد کافی برای مقصر دانستن او وجود ندارد اما در نهایت قوه قضاییه ایالات متحده حکم اعدام را تایید کرد که اعتراض های مردمی را در پی داشت.